seni özleme alışkanlığı

tenhalık oyalayan konuklarımı.

güzel ikramların güzel elleriydim ben;

ama kimse kalmadı hemenden fazla.

yalnızla herkesin arasında kapandı kapı,

başladı seni özleme alışkanlığım.

bir kedi severdim, oracıkta ölmüştü.

sarıldım kahveleşmiş tabutlara

dualarım bana, ölüye, sese.

ama en çok kulaklara yalvardım,

tanrı dönüp bakmadı göz ucuyla,

başladı seni özleme alışkanlığım.

yaşamadığımız bir hatıra geldi aklıma,

boş bir sayfayı daha yırttım hayattan.

ağaç öldü böylece, güneş kavurdu dünü

ama serin sevişmelerimiz varmış tarihte,

gün ışığına çıktı; şiirli, masallı şarkıda.

başladı seni özleme alışkanlığım.

teninin hükmü var içime

gözleri olmayan evi ısıttı,

hiç kalmadan gittiğinden.

teninin hükmü var içime

pencerelerinden evi soğuttu,

hiç gelmeden kaldığından.

üşüdüm o evde

başladı seni özleme alışkanlığım.

Buğra Kavukçuoğlu                                                                Kırmızı Sokak-2011