o liman

kısa kalan hayat durgunluğunda
dalgakıran telaşsız çürüyor
uzanıyor kolları artık boş denize.
durgun soğuk; göğsünü üşütüyor.
eski sıcak o liman.

ufukta eline değemeyenler
geçip gidiyorlar habersiz.
açıkta bir tekneyi bekliyor
boşlukları rüzgardan yoksun
eski sıcak o liman.

çakıl her yanı; yıllara ufalanmış
sonsuz sessizlik, gücünü yitirten.
çorak, terkedilmiş, terketmiş;
ellerinde güneş doğup batardı.
eski sıcak o liman.

belki zaman getirir,
belki rüzgar getirir,
belki kendiliğinden gelir.
zaman umudu;
umut zamanı yaşatır.
mecbur bekler o liman.

aynı yıldıza bakarken;
tekne ve liman.
rüzgar uyur, deniz uyur.

Buğra Kavukçuoğlu                                                                            Gökçeada-2011