yaşamın her zaman diliminde hattayaşayanların bütün ortaklıklarındanerdeyse hiç kullanmadık kalabalığıuyumsuz huyları böyle doğurduk gözlerimizi böyle burnumuzu böyle dilimizi böyle kulaklarımızı böyle ellerimizi böyle kuruttuk çünkü tekiz sandık kalbimizi henüz değil şimdi renklerden de korkarsınmerhabalardan da insancıkbu mutsuzluğun birarada sızılıktan gel yanımaben de gideceğim yanlarınaçünkü olmalıyız yan yanagerekirse önce yana yana fikrimizi böyle keyfimizi böyle tadımızı böyle algımızı böyle hazzımızı böyle yeniden doğuracağız çünkü kalbimizi henüz değil.