rüzgarla uzanmış sahil maviyekum tuza adilce soyunurkençatlayan her dudağı bıkıyorkırılmış çeşmeleriyle hapis şehrinölümlü çocukları oyunsuz, susuz.yalnız kavuşmak değilmiş hayatbirkaç yaşında anlıyor deniztaşan her emeği duruyorkalmamış yarınıyla çıkmaz düşünsoluyan bedenleri devinimsiz, sessiz. bir ağlamak gelmiş üstüneönünde onlarca fotoğrafçoğu güzel anılardan şimdiyeçoğu güzel acılardan geçmişeardında onlarca yorgunluksanki hiç yaşanmamış. sonra güneşle ışıldamış renk doğayaaydınlık toprağa sarılırkendoğum olmuş […]