Ağu 5, 2011 - 
Defter 
No Comments
Defter No Comments izimiz yok ışıkta
gölgelerimiz denize karşı uzanmış,
ellerinden düğümlenmişler, yeşili ardına alıp.
onlarca yerde, özgürce sevişip, kalabalıktan,
tenhalığa tutuşmuşlar her ışık bulduklarında.
seni, beni hiç konuşmadan, birbirine karışmış siyahlık,
başına buyruk aşk keşke bilmezleri, güneşle doğmuşluktan
yansımışlığımızın güzelliğe kalanı, bize inat, geceye rağmen.
gölgelerimiz bir vagonda uyuyor, doğup ölerek
kolları dolanmış, raylar en ılık melodiyi çalmakta
hafif gölge uykusunda, rüyalarında bizi görmüşler
ömürlerimizi uzatmışlar bilmeden, bize ağlayıp sarılmışlar.
gölgem seni anlatmış gölgene
gölgen beni anlatmış gölgeme
gittikçe daha belirginleşmişler öğleyin,
dudaklarda kaybolmuşlar son kez, yarına küfredip.
karanlığı kabullendiğimizden beri
artık izimiz yok ışıkta.
Buğra Kavukçuoğlu Ortaköy-2011