içinde ayrılık doğarken ölür insan

ben gözlerindeyken siyah seni rehin almış
ellerin bağlı binlerce beyazın düş yüzünde
sesleri kesilmiş, uyumak dünden yasaklı.
bir elimde güneş bir elimde adınla aradım,
koştum karanlığın sensiz her köşesine.
ışıkla kaybettim bütün güçsüz barışları,
bütün dinler inançtan vazgeçtiğinde.

öylesine, adına dualar okurdum
sevdiğimiz şarkılar olurdu içinde
ne büyük kavgalarımızdı
anlatırdım kapının arasından sızdıkça
sen ve arda kalan birgün’lü hayallerin.
ne büyük aşklarımızdı
seni kurtarırdım gözlerinin arasından sızdıkça
ben ve arda kalan birgün’lü hayallerim.

ben gözlerindeyken siyah seni rehin almış
usulca yere bıraktım aşkımı, arifesine güzün.
rahat nefes aldın, boşluk pekişti önünde.

ölürdüm; gelirdin.
gelseydim, ölürdün.

Buğra Kavukçuoğlu                                                             Ortaköy-2011