giderken bana yalnızlık getir

mevsim kokunu çalıyor pencereden içeri
bitmek bilmez bir perşembesin dışarıda
ay gecenin yüzüne küs yağmurdan
inatla da esiyor; kaşların çatıyor kalbime
müzikleşiyor hatıranı atma denemelerim
ardından yaşlanıyorum uzun bir günde,
cam silikleşiyor yansımanda, düşümde
seni yaşatmak bir ömür istiyor siyahça
vermeye benden razıydı yarınım ama;
dünlerimizdi katili çoğumuzun, dokunuşun.

aşktan öte kalanla yetiniyor insanlar
senden bana kalanla yaşanmaz
sonsuz oruçlara dayanır beden elbet
sonlardan bıkmıştır ruh yaşamaz.

havada durmak istiyorum
-hiçbir şeye dokunmak-
son defa sarıldıysak eğer.

Buğra Kavukçuoğlu                                                                      Ortaköy-2011